چندی پیش گزارشی منتشر شد مبنی بر این‌که جمعی از مدعیان اصلاح‌طلبی و امریکایی‌ها در پایگاه بگرام افغانستان نشست مشترک انتخاباتی برگزار کرده‌اند. آن‌ها در این نشست، با طرف آمریکایی خود به توافق‌های مهمی دست یافته بودند که مهم‌ترین محورهای آن از این قرار است:
«1. استراتژی اصلی جریان سلطه بر مشارکت نکردن و حضور حداقلی مردم در پای صندوق‌های رأی استوار است؛ بنابراین، تحرک جریانات سیاسی معاند نیز باید بر همین اساس صورت گیرد تا انتخابات مهم مجلس، صحنه مشارکت حداکثری نباشد.
2. بر اساس طراحی صورت گرفته علی‌رغم تلاش برای مشارکت نکردن، باید از تمام ظرفیت‌ها برای ورود عناصر متمایل به غرب و یا عناصر واداده در برابر آنان استفاده شود تا نزدیک‌ترین ترکیب به مجلس ششم در این انتخابات شکل گیرد.
3. از انتخابات نهم مجلس شورای اسلامی به‌عنوان یک فرصت برای انسجام‌بخشی به جریان‌های سیاسی معاند و مغرض و تنفس مصنوعی به جریان فتنه استفاده شود.
4. از فرصت رقابت‌های انتخاباتی مجلس نهم در راستای ضد امنیتی کردن فضای سیاسی کشور بهره برده شود تا در صورت امکان، مجددا صحنه‌هایی از قشون‌کشی خیابانی به وجود آید.»
به دنبال انتشار این خبر، برخی همانند گذشته سعی کردند ارتباط این جریان سیاسی با خارج از کشور را منکر شوند و این گونه اخبار سرّی را جعلی و در راستای تخریب انتخاباتی رقیب تلقی کنند؛ ولی کم‌تر از دو هفته از انتشار این خبر، شورای هماهنگی جبهه اصلاحات که از 18 گروه و حزب اصلاح‌طلب تشکیل شده است، با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که «در دو جلسه اخیر خود پس از طرح مباحث طولانی، اعضای شورا به این جمع‌بندی رسیدند که لیست انتخاباتی ارائه ندهند و از کسی هم حمایت نکنند.» (سایت آفتاب به نقل از خبرگزاری ایسنا)
با صدور این بیانیه، بخش اول توافق مبنی بر عدم مشارکت و حضور حداقلی مردم در پای صندوق‌های رأی تداعی شد تا انتخابات مهم مجلس، صحنه مشارکت حداکثری نباشد و باید منتظر بود که بخش‌های دیگر این توافقنامه هر کدام در وقت خود به اجرا درآیند و دید زمانی که نام‌نویسی برای انتخابات آغاز شود، عناصر متمایل به غرب چگونه در صف ثبت نام خواهند ایستاد و از تمام ظرفیت خود برای تسخیر مجلس نهم استفاده خواهند کرد.
پروژه ناامنی را نیز تلاش خواهند کرد که در نقطه اوج تحریک عواطف و احساسات انتخاباتی به کار گیرند؛ به همین سبب از هم اکنون نیروهای امنیتی باید به دنبال رصد پروژه‌های ناامنی و شناسایی عوامل و تاکتیک‌های آن‌ها باشند. شاید یکی از مهم‌ترین علل بند اول توافق مزبور، این باشد که جهان غرب و رژیم‌های وابسته به آن‌ها به شدت از فقر مشروعیت رنج می‌برند. جنبش تسخیر وال استریت این روزها فراگیر شده و می‌رود تا اکثر شهر‌های امریکا و حتی دیگر کشورهای غربی را فروگیرد. انتخابات پرشور در ایران می‌تواند این حقیقت را به جهانیان نشان دهد که حکومت واقعی مردمی در ایران برقرار است؛ از این رو آن‌ها بر آنند تا در حد توان خود از حضور حداکثری مردم در پای صندوق‌های رأی بکاهند. علاوه بر آن حضور رسمی اصلاح‌طلبان در انتخابات به معنای افشای آشکارتر دروغ بزرگ آن‌ها در انتخابات 88 است؛ زیرا ساز و کار انتخابات تغییر نکرده است و طبق قانون، انتخابات را وزارت کشور با نظارت شورای محترم نگهبان برگزار می‌کند. شرکت رسمی اصلاح طلبان در انتخابات بدین معنا است که آن‌ها پذیرفته‌اند در انتخابات تقلب نمی‌شود و گر نه با فرض احتمال تقلب، شرکت آن‌ها بیهوده است. از سوی دیگر در مورد انتخابات 88 این دروغ بزرگ را تکرار کرده‌اند که نظام جمهوری اسلامی تقلب کرده است و با این وضعیت، دوستان آن‌ها انگیزه‌ای برای شرکت در انتخابات نخواهند داشت. بنابراین باید رشته‌های 2 سال گذشته را پنبه کنند و به هوادارانشان بگویند که انتخابات سالم است، حتما با شکوه شرکت کنید و به نامزدهای ما رأی بدهید. بیان این حقیقت و افشا شدن دروغ آن‌ها موجب از بین رفتن بیش از پیش اعتبار آن‌ها در میان اندک هواداران باقی مانده‌شان می‌شود و رسوای عام و خاص خواهند شد. علاوه بر آن، آبروی برخی دوستان به ظاهر اصول‌گرای آن‌ها که به خواص مردود شناخته شده‌اند، بیش از پیش خواهد رفت و از این بابت نیز خسارت خواهند دید؛ بنابراین شرکت رسمی آن‌ها در انتخابات به هیچ وجه به مصلحتشان نیست؛ به همین دلیل استراتژی خود را شرکت غیررسمی و انفرادی قرار داده‌اند.
برای مقابله با این توافقنامه، لازم است شورای نگهبان برای هر یک از اصلاح‌طلبانی که می‌خواهند به صورت انفرادی و غیر‌حزبی در انتخابات نامزد شوند شرط بگذارد که به طور رسمی اعلام کنند که «در انتخابات گذشته تقلبی صورت نگرفته و ساز و کار قانونی انتخابات نهم را نیز می‌پذیریم» تا در صورت شکست در انتخابات، فتنه دیگری برپا نکنند
نظرات شما: نظر
