یکی از خاصیت‌های موج بیداری اسلامی- مردمی در خاورمیانه و شمال آفریقا این است که با هیجانات خود، بازیگران منطقه‌ای را دچار رفتارهایی می‌کند که عمق ماهیت آنها را منعکس و در واقع چهره‌گشایی می‌کنند.یکی از این بازیگران ترکیه است که رهبران آن را مسلمانانی تشکیل می‌دهند که نگاه آنان به محیط منطقه‌ای و جهانی و قواعد بازیگری، نه براساس انگاره‌های فرهنگی و اعتقادی، بلکه نوعی رئالیسم ماکیاولیستی را به نمایش می‌گذارد. شرایط جدید منطقه آنچنان مقامات ترک را به هیجان آورده که با تصور کسب منافع ملی حداکثری دست به هر اقدام و موضعی می‌زنند و از پایداری و ثبات اصولی برخوردار نیستند. یکباره از سوی این مقامات آنچنان احساس بشردوستی و رفتار انسانی بروز می‌کند که اگر دیگران با منطق رفتاری آنها آشنا نباشند، دچار برداشت‌های خاصی می‌شوند. این مقامات ترک که برای مردم سوریه تا مرز خط و نشان کشیدن برای بشار اسد به پیش می‌روند و تهدید می‌کنند و اوضاع را غیرقابل تحمل توصیف می‌کنند، در مقابل آنچه در بحرین می‌گذرد، خاموشند و حتی از پادشاه دیکتاتور و نظام عشایری و ضدبشری آن دفاع می‌کنند و شیخ خلیفه را به ترکیه دعوت کرده، بیانیه صادر و توافقنامه امضا می‌کنند.
مقامات ترک که ناچارند با منطق رئالیسم ماکیاولی در چارچوب سیاست‌های مطلوب امریکا و رژیم صهیونیستی حرکت کنند تا سهم، جایگاه و نقش پیدا کنند، از یک سو به جنگ سرد و جدید تبلیغاتی با رژیم صهیونیستی می‌پردازند
و سفیر این رژیم را اخراج می‌کنند و از سوی دیگر تمامی شئون مناسبات اقتصادی، سیاسی، نظامی، تبادل و همکاری اطلاعاتی و تسلیحاتی با این رژیم را به قوت سابق ادامه می‌دهند. این مقامات فکر نمی‌کنند که با پذیرش استقرار سیستم سپر موشکی ناتو در ترکیه که اساساً در تکمیل با سیستم x-band مستقر شده در رژیم صهیونیستی،برای تأمین امنیت راهبردی رژیم صهیونیستی می‌باشد، به عنصر بی‌ثباتی در منطقه تبدیل می‌شوند. اگرچه این سیستم از سوی غربی‌ها برای مقابله با موشک‌های ایرانی که به سوی اهداف رژیم صهیونیستی هدف‌گیری شده‌اند، معرفی می‌شوند ولی مقامات ترک برای سرپوش گذاشتن به هدف واقعی و درجه یک این سیستم، جنگ زرگری با صهیونیست‌ها را چاشنی می کنند و برنامه سفر به غزه را می‌ریزند تا یک قهرمان‌سازی در رسانه‌ها را شکل داده و ماهیت اصلی تعاملات پنهان و جاری با صهیونیست‌ها در سایه قرار گیرند. حال آنکه مقامات ترک می‌دانند حتی برای رفتار نمایشی خود در قبال صهیونیست‌ها، سقفی وجود دارد و نمی‌توانند از آن عبور کنند. این نمایش با اینکه به خوبی اجرا می‌شود تا حکومت ترکیه را مدافع مردم غزه نشان داده و آن را یک عنصر ضد‌صهیونیستی نشان دهد ولی در عرصه عملی، تمامی مراودات و تعاملات گرم با صهیونیست‌ها را حفظ کرده‌اند و هیچ چیز به حالت تعلیق در نیامده است. وابسته نظامی صهیونیست‌ها در ترکیه باقی است و رفت و آمدهای توریستی بین دو طرف در جریان است و هیئت‌های نظامی و رسمی مشغول کار خود هستند. مقامات ترک به خوبی می‌دانند که ارزش و محبوبیت آنان در ترکیه و خارج آن، در گرو رفتار و سیاست‌های شفاف در قبال صهیونیست‌ها و قدرت‌های استکباری و استعماری است و به هر میزان که استاندارد دوگانه از خود نشان دهند با واکنش رو‌به‌رو می‌شوند. نمونه واکنش مردم لیبی به کشتی‌های کمک‌رسانی دولت ترکیه از این جمله است و باید بدانند که استقرار سیستم سپر موشکی در ترکیه را نمی‌توان با جنجال تبلیغاتی و جنگ‌سرد نمایشی با صهیونیست‌ها پوشیده نگهداشت و از بازتاب‌های سیاسی- امنیتی در قبال منطق همسایگی با ایران و اکنشی دریافت نکنند. آیا مقامات ترک با پذیرش هزینه سیاست‌های دشمنی امریکا و غرب با ایران و حمایت راهبردی از رژیم صهیونیستی و بدبینی مردم ایران و ترکیه، دستاورد بیشتر و مهمتری کسب می‌کنند؟
نظرات شما: نظر
